Margaretha van Antiochië - Evolutie

"The cult of St. Margaret first developed in the eastern Church (the first extant Lives in Greek date from the ninth century), where she was known as Marina and usually portrayed as seizing a demon, about to strike him with a hammer. Her victory over the demon caused Marina to be regarded as a protector against demonic powers generally.
Once her cult became established in the West, her intercessory power became more specific and included protection for newborns against demonic possession and other birth defects. Eventually she came to be identified as a protector of both mother and child during and immediately after birth [...]."
[Sherry L. Reames (Ed.), Middle English Legends of Women Saints, Kalamazoo, Michigan (Medieval Institute Publications), 2003]

"Dit maakte haar tot 1 van de 3 vrouwelijke noodheiligen, en daarmee lid van een keure van veertien heiligen die behalve individueel ook als groep worden vereerd en aangeroepen. Ze staan ook bekend onder de naam Veertien Heilige Helpers. Zij worden helpers genoemd omdat zij in het bijzonder zouden helpen bij allerhande ziektes en aandoeningen, elk van hen had zijn specialiteit en als je ze tezamen aanriep was je er zeker van dat er toch wel één zou helpen om te voorkomen wat je op je pad zou kunnen kruisen."
[Wikipedia, dd. 10/06/2017]

Anonymus, 14 Noodhelpers, ca.1510, Liebfrauenmünster,
 Wolframs-Eschenbach, Landkreis Ansbach Kreuzauffindungsaltar
H. Margaretha staat uiterst links

"Another notable feature of the Lives of St. Margaret is the way they seem to reflect the needs of particular audiences by means of the particular petitions in Margaret's final prayer. Petitions for the preservation of chastity, safe childbirth and healthy offspring, protection from other kinds of danger, and forgiveness of sins suggest the wide range of believers who might turn to this saint in times of trouble. The claims for Margaret's power as an intercessor also became a matter of concern for some reform-minded clergy; and later versions of her legend sometimes water down the contents of her final prayer [into] general assurances of comfort and grace [...]."
[Sherry L. Reames (Ed.), Middle English Legends of Women Saints, zie ook hoger]

Haar feestdag viel op 20 juli: in 1969 schrapte het Vaticaan haar van de officiële kalender, omwille van het onhistorische karakter van haar vita, dat reeds door de Legenda Aurea (een verzameling heiligenlevens daterend uit ca 1290), als apocrief werd beoordeeld. Individueel mag je Margaretha echter nog wel vereren.