De Fabels van Cocagne (Li fabliaus de coquaigne, 13de eeuw)

"Op een keer ging ik in Rome naar de paus / om penitentie te vragen, / en hij stuurde me op  pelgrimstocht naar een land / waar ik veel wonderbaarlijke dingen heb gezien: / hoor nu hoe de mensen leven / die in dat gebied wonen. / Ik denk dat God en al zijn heiligen het / meer dan in enige andere streek / hebben gezegend en gewijd. / Het is het land van Cocange, / waar de langslaper het meest verdient. [ ... ] / De muren van de huizen zijn gemaakt / van zeebaarzen, zalmen en haringen, / de dakspanten zijn van steur, / de daken van hammen / en de dakgoten van worsten. / Het land heeft veel attracties, / want alle graanvelden zijn omringd / door stukken geroosterd vlees en varkensschouders; / op de straten bakken / dikke ganzen zichzelf en draaien / om hun as en worden op de voet / gevolgd door witte knoflooksaus, / en ik zeg jullie dat je overal / op de paden en de wegen / gedekte tafels kunt vinden, / met witte tafelkleden erop: / iedereen die dat wil kan / vrijelijk eten en drinken; / zonder verbod en zonder tegenstand / neemt iedereen wat hij wil, / vlees of vis, / en wie er een kar vol van wil meenemen, / zou dat naar believen kunnen doen; / vlees van herten of vogels, / of je het nu gebraden wilt of gekookt, / zonder er ook maar iets voor te betalen, / en zonder na het eten de rekening gepresenteerd te krijgen, / volgens de gebruiken van dit land: / het is de onbetwiste waarheid / dat in die gezegende streek / een rivier van wijn stroomt. [ ... ] / De mensen zijn er heus niet slecht, / ze zijn juist moedig en beleefd. / Een maand telt zes weken / en het is vier keer per jaar Pasen, / en er zijn vier Sint-Jansfeesten / en vier oogsten, / elke dag is een feestdag of een zondag, / het is vier keer Allerheiligen, Kerstmis / en Maria-Lichtmis per jaar, / en vier keer Carnaval; / de Vasten vindt eens per twintig jaar plaats, / en het is zo aangenaam te vasten / dat iedereen dat graag doet; / van de ochtend tot de noen / eten ze allerlei heerlijkheden, / vlees of vis of iets anders / en niemand durft hun dat te verbieden. / Denk niet dat ik een grap maak, / maar er is daar niemand van hoge of !age afkomst / die zich moet inspannen om zijn dagelijks brood te verdienen: / drie keer per week regent het er / een stortbui van warme pasteien, / en die regen valt zowel op behaarde / als op kale mensen, dat weet ik zeker, / en iedereen neemt ervan zoveel hij wil; / en het land is zo rijk / datje op elke straathoek / beurzen vol geld vindt; / iedereen kan voor niks / aan maravedi's en bezanten komen, / maar niemand koopt en niemand verkoopt. / De vrouwen zijn beeldschoon, / wie dat maar verlangt neemt / dames en dametjes, / zonder dat iemand daardoor beledigd is, / en doet ermee wat hem behaagt / zolang hij dat wil, en naar believen; / en de vrouwen worden er niet om veracht, / integendeel, ze worden er zeer om geëerd, / en als het toevallig gebeurt / dat een vrouw haar oog laat vallen / op een man die ze begeert, / kan ze die in het openbaar beetpakken / en ermee doen wat ze wil [...]. / Er is nog een ander wonder, / en iets dergelijks hebben jullie nog nooit gehoord, / en dat is de bron van de jeugd / die de mensen weer jong maakt, / en nu heb ik jullie alles verteld."
 (De Fabels van Cocagne (Li fabliaus de coquaigne, 13de eeuw) in: Eco 2013, '10. Luilekkerland', pp. 296-298)

["Maravedí was de naam van verschillende gouden en zilveren munten die tussen de 11e en de 14e eeuw op het Iberisch Schiereiland in omloop waren. Het was ook de naam voor verschillende rekenmunten tussen de 11e en de 19e eeuw." (Wikipedia, dd. 20/04/2016)]

["Bezant is een middeleeuwse term voor gouden munten die niet in West-Europa zijn geslagen. Daarbij kon het gaan om Byzantijse solidi, maar ook om Arabische of Egyptische dinars uit de diverse kalifaten. Marco Polo gebruikte de term om de gouden munten van het Yuan-dynastie aan te duiden. De bezant was dus niet een specifieke muntsoort, maar een aanduiding voor vreemde gouden munten." (Wikipedia, dd. 20/04/2016)]